Biri gelir girer hayatına. Bu bazen uzun zamandır tanıdığın
bazense yeni karşılaştığın birisidir. Herşeyin tamam olduğunu düşündüğün
hayatında bi noksanı tamamlamak misyonuyla gelmiştir sanki. Ne olduğunu
anlamadan çok sorgulamadan alır başköşeye yerleştirirsin misafir olduğunu
bilmeden. Geldiği anda günler O’nla geçmeye başlar, öncesi yoktur sonrası
düşünülmez. Gözünü açar açmaz aklınıza ilk O
gelir, günlük yaşanan rutin olaylar O’na anlatılacak birer
hikayedir, giyinip süslenmelerin, anlamsız
gülümsemelerin sebebidir. Tüm iletişim araçları can dostun olur. Mesaj sesleri,
whatsapp uyarıları, gelen mail bildirimleri, telefon melodileri O’ndan haber verir.
Telefon yastığın altında bir yer edinir
kendine. Ertesi gün görme ihtimali varsa
uykusuz geçen gece koymaz, acıkmazsın. Besler seni, kurdurduğu hayallerle
dinlendirir, hayatının en güzel
günlerini anlarını yaşarsın. Paylaştıkça içinde ağırlar, ağırladıkça
bağlanırsın. Kimi zaman yaşadığının bi ismi vardır, kimi zamansa isim bile
koymaya fırsat bulamazsın. Yaşarsın...
Sonra...Bi gün
misafir ansızın kalkar gider. Belki sıkılmıştır, belki sevmemiştir, belki sen o
insan değilsindir, belki aklı hala gitti sandığı kendi misafirindedir, belki
imkansızsındır, belki korkmuştur, belki gitmesi gerekmiştir, belki mesafeler
girer, belki, belki belki...O bir sürü belkiyle gider. Sana bir sürü yoksa ve
keşke kalır. Sadece bunlar da kalmaz üstelik yoksalar giderilir, keşkeler
unutulur ama bi sürü hatıra da bırakır giderken yaşadıkça hatırlatacak
cinsinden. Bir şarkı bırakmıştır sana bi yerde birlikte dinlemişsinizdir veya O
çok sevdiğini söylemiştir duydukça boşluğu acır. Bi kelimeyle hitap etmiştir
günün birinde- farkında olarak veya olmayarak- biri gelir öyle seslenir boşluğu
acır. Birlikte gidilen bi mekana gidilir göz dalar O’nla gelinen zamanlar
hatırlanır boşluğu acır. Birinin sigara içişi, birinin gülüşü, birinin
konuşması O’nu andırır boşluğu acır. Birilerinin telefonuna mesajlar gelir sesi
duyarsın umutla kendininkine bakarsın boşluğu acır. Yemekte sipariş verirken
O’nun sevdiği yemeği söylediğini farkedersin boşluğu acır. Geceleri yatmadan
sabahları uyandığında O’nla yapılan muhabbetleri ararsın boşluğu acır. Sana
verdiği küçük bi not, elinin değdiği bi eşya, sana yaptığı bi güzellik durduk
yere aklına düşer boşluğu acır. Bi yerlerde ismini duyarsın, O’nlu hikayeler
anlatılır boşluğu acır. Kalbin acıyo sanarsın bi zaman ama boşluğudur acıtan.
Yine uyuyamazsın, acıkmazsın...Önce umutlarına sarılır sonra kendini suçlamaya
başlarsın. Giden memnundur yerinden sana bıraktıklarından habersiz, hayatına devam eder sen O’ndan kalan ve
acıyan bi boşlukla yaşamaya alışmaya başlarsın. Önce hafifler acısı zamanla
geçer...Ama boşluğu dolduramazsın.
Sen üzülme diye
gidiyorum bahanedir O yüzden. Giden ne yaparsa yapsın kalana hatıraları kadar
bi boşluk bırakır. Ve kim ne derse desin her gidenin boşluğu kalır...
***Okurken dinlenilesi şarkı için bakınız : http://www.youtube.com/watch?v=MARfCZOAJ4c
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder