32 yaşımdayım. Şöyle bir arkama baktığım zaman çok emin bi şekilde söyleyebileceğim tek şeyin "32 yıllık hayatım boyunca hiçbir şeye sahip olmadım" olması böyle lönk diye söyleyince acı gelebilir belki ama acı diil işte anlatıcam sebebini...
Kendime ait hiçbir şeyim olmadı benim yaşadığım hayat bile çoğu zaman o sırada olmam gereken kişi kimse O'nun hayatı. Bir sürü rol, bir sürü maske, bir sürü kimlik gerekeni seç hayatına devam et. Sadece manevi diil maddi olarak da bir şeye sahip olmadım umrumda mı derseniz yok hiç diil. Üstelik bendeki derviş ruhu bile diil bendeki bildiğin büyük bir boşvermişlik. Hani şöyle oturup aklı başında düşünsem biraz hepsi için ben de minnak acılar çekerim belki ama tek bir sahip olmama hissi uğruna iyi ki derim. Sevdiğim kimsenin sahibi olmamak.
Evet sevdiğim kimsenin sahibi olmadım ben ha ait oldun mu derseniz belki göstermedim belki hissettirmedim ama en çok ben ait oldum sevdiklerime. Ama işte ben sevebildiğim kimseyi sahip olacak kadar az sevmedim. Ne olursa olsun benim olsun diyemedim. Bıraktım hep bana ait olmasın, mutlu olsun, kendi olsun, kimle olmak istiyosa onla olsun, bana verilmiş sözleri, zorunlu hissetmeleri, çıkmazları, darlanmaları, açıklamaları, sıkıştığı yerde yalanları olmasın, iyi olsun, iyi ki olsun...
Sahip olmaya inanmadım belki ama beceriksizce elele tutuşmanın hakikatine, yanından geçerken değmenin ateşine, sesini duymanın karna hücum ettirdiği kelebeklere ve her karşılaşmada yeniden başlayan güne inandım ben. Dertleriyle dertlenmeye, yerine sevinmeye, kilometrelerce uzakta O'nun canı sıkkınken içimin yanmasına, gözlerinin içinin gülmesiyle mutlu olmaya inandım. Hiçbirine sormadım ben neyim, kimim, kiminim verileni aldım hikayenin kalanını kendim tamamladım. Kimseyi hiçbir şeye zorlamadım kimseden söz almadım. Kendi sadakatimden emin oldum belki ama kimsenin sadakatini sorgulamadım. Benim deyip sahip çıkmadım. Gitmek istediği zaman gitti hepsi ve döndü pek çoğu tekrar. Ne gidene neden dedim ne gelene niye...
Ben herkesten çok sevdim ama sevdiklerimi öyle çok sevdim öyle farklı sevdim ki o başıboşluğu kaldıramadı hiçbiri. Ve gitti hepsi bir şekilde ait olmayı seçti ve ben gururla hep aynı şeyi söyledim içimden "Ben seni sahip olmayacak kadar çok sevdim...
Okurken dinlenilesi şarkı için bknz: https://www.youtube.com/watch?v=urBxPT_gT2A
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder