Biten bi ilişkinin, yaşanmış/yaşanamamış, yarım kalmış bi aşkın arkasından kurulabilecek en acıklı cümle bu bence. Hayatımın hiçbi döneminde hırslı bi insan olmadım, insanlara kendimi sevdirmekle bi derdim de hiç olmadı o yüzden köpek gibi sevip karşılık görememek hiç koymadı bana. Ama ne zaman ki bende var olan o sevgi karşımda ki insan tarafından bitsin diye kasıldı işte o zaman canım çok yandı.
Beni sevmedi sevmemesi de problem değildi. Kendi kendime takılıp, kendimi avutmak konusunda o kadar başarılıydım ki zaten karşılık beklemedim. Hatta başkalarını da sevdi ben O'nu severken ona bile takılmadım. Ama bi insanın bi insanı sevebileceği maksimum bi nokta varsa ben onu gördüm sayesinde. O farketmedi bile. Yoo keşke demiyorum, pişman olduğumu da söylemiyorum iyi kilerle dolu aslında bu hikaye. Sadece hikayenin sonuna üzülüyorum. Yine sevecek birileri O'nu biliyorum ,lanet gelsin ki, sevilesi bi adam işte ama benim gibi sevmeyecek kimse. İçi gitmeyecek bakarken, dili dolaşmayacak konuşurken, oturup ağlamayacak O'nu düşündükçe, avunmayacak verdikleriyle hep daha fazlasını isteyecek O'ndan, sunduklarıyla yetinmeyecek, belki kavga edip kızdıracak, belki kötü bi laf edip canını sıkacak, belki de kıracak bilinçsizce kimbilir belki mesajlarına geç cevap verecek belki de hayatındaki tek önceliği O olmayacak.Giydiği her kıyafeti ayrı yakıştırmayacak biliyorum, gördüğünde kurbanlar olmayacak, dizlerini titretecek kadar seksi bulmayacak. Belki trip atıcak, hastalıklarını hafife alıcak belki de. Velhasıl benim kıyamayıp yapmadığım her şeyi yapacak.
Bütün bunlardan benim haberim olmayacak, O da çok takmayacak. Dönüp arkasına Verystone olsaydı böyle yapmazdı diye bakmayacak üstelik. Hayatından çok memnun olacak, canı yanmayacak, böylesi daha çok hoşuna gidicek daha fantastik gelicek. Ben de yeni bi hayat kurucam kendime, yeni birini bulucam hayatımın merkezine yerleştirmek üzere ,bu kadar çok olmasa bile, sevicem yine verebildiğim kadarını vericem dışardan bakıldığında hayatıma yıllar sonra mutluluğu bulmuş -eski- zavallı bi umutsuz aşık olarak devam edicem. Rakı masalarında sahi sen birine bi aralar çok aşıktın ne melankolik yazılar yazardın diye bahsi geçicek gülüp geçiştiricem. Yıllar geçicek...
Biliyorum ki; kendi kendime kaldığımda gözlerim dolucak, aklıma yaptıklarım gelicek ve ben kendime acıyarak yine aynı cümleyi kurucam; Ama ama ben çok sevmiştim lan!
***Okurken dinlenilesi şarkı için bknz: http://www.youtube.com/watch?v=l1NBrWqAuzM
