Hayatımı film gibi yaşadığım gerçeğini kabul ediyorum. Yaşadığım olaylarda anlattığım hikayelerde hep bi abartı var onun da farkındayım ama bu sefer cidden hiiç abartmadan ve hatta belki ilk kez hepinizi merakta bırakmayı göze alarak yazıyorum bu yazıyı.
Her ne kadar film karakteri modunda davransam da -tanıyanlar bilir- olaylara tepkilerim genelde beklenmedik şekillerde olur. Dünyanın en dramatik sahnesinde haa diyip öküzce geçebilir, en sıradan sahnesinde uuu beybi çığlıkları atabilirim. Hal böyle olunca neye heyecanlanıp neden korkacağımı ben bile bilmiyo hallerde geziyodum uzun zamandır. Geziyodum diyorum çünkü ben son bi kaç gündür hayatımın en heyecanlı günlerini yaşıyorum sanırım. Yok hemen telefona sarılmayalım öyle bi durum yok ortada. Hani şu hayatın önemli sınavlarından birine girmeden önce ki gece olur ya uyumak istersin uyuyamazsın, eve sığamazsın ha işte bildiğiniz o haldeyim. Sadece o halde olsam bi nebze durumu idare edebilirim belki ama bi de elimde telefon eblek eblek sırıtışlar, kafamda sürekli la la la la la la melodisi, elime geçen her şeyi mendil misali sallama durumu da olunca iyice dağılıyorum.
Bi de bunu karşımdakine anlatamıyorum. Durum o kadar komik ki hak veriyorum Çocuk'a da ulan nooluyo diyo muhtemelen içinden ama ben zaten anlamlandıramadığım için anlatamıyorum içinde bulunduğum durumu. E üstüne bi de kıpkıp olma halim ekleniyo iş çığrından çıkıyo. O kendinden emin iddialı ben gidiyorum sahneye bişi sölemek isteyip söleyemeyen ürkek ceylan modeli Verystone çıkıyo.
Hayır gerçek hayat dediğin de Romantik Komedi filmi tadında yaşanmadığı için yaptığım, yapacağım şapşallıkların ne kadar sevimli geleceğini de kestiremiyorum. Şimdilik Çocuk ne dese tam ben dicektimle idare ediyorum o yüzden yazının finalini bu seferlik yazmıyorum...Çok uzun sürmez belli olur yakında yine o bildiğimiz melankoli moduna dönersem rica ederim bu konuyu hiiç açmayalım.
*** Okurken dinlenilesi şarkı için bknz: http://www.youtube.com/watch?v=sRfOKemxSU4
