Çok uzun zamandır yazmıyorum
o yüzden müsaadenizle şurada tüm edebi kaygılardan uzak iki satır içimi döküp
gideceğim.
Bir sürü olay oldu tahmin
edersiniz ki geçen zamanda. Üstelik bunların pek çoğu inanılmaz can sıkıcıydı.
Senenin başında şahane bir yıl olacağına inanarak başlamıştım üstelik ama işte
klasik olarak evren bu sene de o sene diil dedi ve inanmazsınız bu sefer evren
yanıldı. Yok yok kendimle çelişmiyorum yaşadıklarımı duysanız hak verirsiniz
geçen haftalarda bi gece kulübünde gereksiz ahbaplaştığım kızlardan biri başıma
gelenlerden sadece üçünü söylediğimde bana sarılıp nasıl bu kadar güçlü
olduğumu sordu mesela, annem gözüme taktırdığım ipek kirpikler alerji
yaptığında odada kendi kendime ağladığıma inandı, tüm mahalle yer yer toplanıp
ah vah etti benim için, komşular bile kendi içinde bana dua günleri düzenledi, herkeste
bir Verystone nasıl kurtulur telaşı…
Üzülmedim desem yalan olur
ben de çok üzüldüm başıma gelenlere. Bir sürü şey kaybettim insan kaybetmeye alışınca
olgunlaşırmış ya olgunlaşmam için bir fırsat dedim hepsine. Maddi olanlar umurumda
diildi olmaz da zaten bilirsiniz beni ama çook da insan kaybettim tüm bu
süreçte. Yalnız hissettim kendimi zaman zaman hatta bazen kimsesiz. Ama sonra
farkettim ki kendime içinde aile, aşk ve dostlar olan 10 kişilik efsane bir
kadro kurmuşum ben zaten. Bir eksikle de oynarım ben bu maçı geriye kalan kimse
umurumda da olmaz, 11.’ye ihtiyaç da duymam. O yüzden yanıldı bu defa evren aha
da sıçtı dediği yerden ben yanımdakilerle bakıp acımadı ki dedim bu sefer.
Ne olursa olsun biz buradayız diyen bir aile,
her canım sıkıldığında bi sofrada toplaşıp saçmalayabildiğim dostlarım ve ne
kadar kızarsam kızayım ne yaşarsak yaşayalım bi gülümsemesiyle beni her şeye
yeniden başlatan AŞK... İyi ki varsınız! Sayenizde artık benim çok kıymetli,
kırmaya kıyamadığım zaaflarım var şanslıyım…Hepinizi çok seviyorum…Seni ayrı
seni bi başka 😊
Okurken dinlenilesi şarkı için bknz: https://www.youtube.com/watch?v=GGSw2xVobE8
