10 Aralık 2012 Pazartesi

Yerim Gururumu!


Bi insandan vazgeçme eşiği nedir? Bize n’aparsa vazgeçeriz? Kendimizi nasıl hissettiğimizde vazgeçme zamanı gelmiştir? Bi insan kendinden niye vazgeçirir? Vazgeçmezsek ne olur? Vazgeçmemek ne kazandırır? Vazgeçmek ne kaybettirir? Kafamda deli sorular.
Bu kadar yazdım, gazetelerin yazı dizisi reklamı kıvamında giriş yaptım ama acı gerçeği itiraf ediyorum ben bu soruların hiç birinin cevabını maalesef bilmiyorum. (İlk cümleleri okuyup bu yazıdan bi aydınlanma bekliyosan bırak burda zira bu bi serzeniş yazısıdır.)

                Eveet ben vazgeçemiyorum. Söz konusu sevdiğim insansa vazgeçmemek için elimden geleni yapıyorum. Hatta kendimi kandırdığımı bile bile öyle güzel avunuyorum ki bi yerden sonra o kandırmalara sarılıp mutlu bile oluyorum. Bu süre zarfında her gece yatmadan sabah uyandığımda vazgeçmiş olacağıma dair kendime sözler veriyorum, kendi kendime giderleniyorum, atarlı tweetler, artistik bildirimler, hoop sabah uyandığımda başladığım yerde eblek eblek bakınırken buluyorum kendimi. Adam beni sallamıyo, aramıyo, sormuyo, arayıp sormasını geçtim ortalamada beş mesajımdan sadece  birine –o da şanslıysam-  dönüş yapıyo, konuşurken 3 kelimeden uzun cümle kurmuyo. Velhasıl beni istemediğini öyle güzel gözüme sokuyo ki mantıklı bi insan olsam bana vazgeçmekten başka seçenek bırakmıyo. Ama ben napıyorum? Önce anlamamazlıktan geliyorum, takmıyosun ama sallamıyorum imajı çiziyorum, uu beybi dur bi gurur yapiim diyorum 2 gün uzak duruyorum 3. Gün off yeter bu kadar ben bi mesaj atıım diye telefona sarılıyorum. Hal böyle olunca o uzak durmalar falan da yalan oluyo ortada yıkılmış gururum ve olanca çaresizliğimle kalakalıyorum. İşin kötüsü bi yerden sonra adama da zulüm oluyorum.

                Elimde diil işte emin ol ben de çok çabalıyorum vazgeçebilmek için.
    Ama mutsuzken O’nu eğlendiricek bişi yapma isteğime engel olamıyorum. İyi olduğunu duymadan keyifli olamıyorum.Gördüğüm beğendiğim her şeyi O’na  alma isteğini durduramıyorum. Ne kadar takmasa giderlense de alınamıyorum. Kızıyorum, söyleniyorum, sıklıkla içimden küfrediyorum ama söz konusu vazgeçmek olunca beceremiyorum.

       Bunun bi zamanı var mıdır onu da bilmiyorum. Sanırım ben çaresizce sevdiğim için vazgeçemiyorum...

***Okurken dinlenilesi şarkı için bakınız : http://www.youtube.com/watch?v=mIdwAz7-cHk
               

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder