Babam kral olduğu için prensesim ben özgüveniyle başlamak
isterdim bu yazıya. Ama babam olmadığı için ne olduğunun çok da bi önemi yok. Olmaması
etkileyen her şeyi belkide. Etrafımda bi sürü vazıfsız prenses var, nerden
aldıklarını bilmediğim özgüvenleri, her istediğini yaptırabilme güçleri, her
şeyin en iyisini hakettiklerini düşünür halleri var. Yoo kıskanmıyorum hatta
gıptayla izliyorum kendilerini. Çünkü ben o prenses olamayan hep külkedisi
kalmaya mahkum kızlardanım.
Benim
bulduğumu sandığım prensler; benim
balodan kaçarken düşürdüğüm ayakkabıyla beni bulmak için etrafa haber salmadı.
Hobaaa koca ayaklıymış deyip gideni de gördüm, cadının yedirdiği zehirli
elmayla uyuduğumda uyusun iyi gelir diyeni de. Mahsur kaldığım kuleden
saçlarımı uzattığımda saçlarımdan tırmanıp beni kurtarmak yerine saçların
kırılmış diyen de oldu, canavarla mahsur kaldığımda zamanla alışırsın canavara
canım n’olcak diyen de. Hatta kötü kalpli kurt beni yediğinde iyi bari etrafta
olmayacak diyeni bile gördüm. Ama zaten beklediğimde buydu zira benim hayatımın
kralı beni kafdağının ardında bi sürü ejderhanın ortasında yapayalnız bırakıp
bak başının çaresine dediğinde kabullendim ben prenses olmamayı.
Kabullenmenin
sonrası hep bi beklentisizlik işte. Prenses olamayınca; kapris yapmak hakkın da
olmuyo yaşadığın ilişkide, naz da... Üstelik sana yapılan her hareket lütuf
gibi geliyo sana, yapılan her güzel hareket
sadece bi mahcubiyet hissi oluşturuyo sende. Sevildiğinden hiç emin
olamıyosun bi de. Kimse seni sevmez hissi öyle sarıyo ki ruhunu hep
birilerinden teyit bekliyosun. Dışardan bakıldığında insan korkutan o özgüven
var ya onun nasıl büyük bi yalan olduğunu bi sen biliyosun. Hep bi karşındaki
adamın gözünün içine bakıyosun. O bakışlarda noolur sev beni saklıyosun.
Adımların ürkek, cümlelerin korkak, hareketlerin dengesiz sen biçare oluyosun. Tek çaban haketmediğini,
sonunun yine ejderhaların ortasında yalnızlık olduğunu düşündüğün hayata dönmek
oluyo. Yaşayamıyosun işte dilinde yine olmadılarla, mutsuzluğunla kalıyosun...
Hikayenin
sonunda umudunu kükledisinden bi prenses çıkarıcak birinin karşına çıkmasına
bağlıyosun. Çıksa anlayacak mısın onu bile bilmiyosun. Ama umut fakirin ekmeği
deyip umuda sarılıyosun, bekliyosun bekliyosun bekliyosun...
Okurken Dinlenilesi şarkı için bknz : https://www.youtube.com/watch?v=1mZO21IN10g
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder