Ailesel ve çevresel faktörlerle seni seviyorum demenin acaip karşılandığı bir coğrafyanın çocuğu olarak çevre şartlarına uyum sağlamak amacıyla geliştirdiğimiz bir sevgi cümleciği Kurban Olurum.
Ne kadar sık kullandığımızı içinde yaşarken farketmemiştim sonra çevreden uzaklaşıp, telefon konuşmalarıyla iletişimi sürdürürken gördüm ki her cümlenin sonunda ara cümle olarak birbirimize kurban oluyoruz. Biri diğerine kızdıysa konuşmada kurban olurum olmaz, karşındakini sevmiyorsan o ne kadar kurban olursa olsun senin ağzından çıkmaz (Halalarımla konuştuğum dönemlerde en çok bunun sıkıntısını yaşadım, onlar kurban olurum dedikçe benden ses çıkmadı ara cümle olmadan konuşma anlamsızlaştı). Mesela babam bana hiç kurban olmadı, sonra bırakıp gitti zaten anlamıştık kurban olmamasından sevmediğini.
Yıllar içinde ne kadar içime işlediyse sevdiğim herkese kurban oldum ben hatta çok aşık olduğumda abartıp boyuna posuna, konuşmasına, yazdığı yazıya, ettiği küfre kurban olmuşluğum var.
Hal böyleyken hiç bi sevgi sözcüğü benim için kurban olurumdan daha can alıcı olmadı. Verystone'um bebeğim, bitanem, aşkım, minik kuşum,kelebeğim demesin kurban olurum desin ben de karşılığında 40 kere kurban olayım olsun bitsin bu iş. E bu devirde kurban olanı da bulmak kolay değil ki işin yoksa adamı bul, eğit, kurban olurum dediğinde oluşan anlamsız mutluluğu anlamasını sağla kas birazcık daha kurban olduğum diye seslensin yap malını mülkünü üzerine...Hatta adamı azcık öküz olanından seç seni seviyorum dediğinde eyvallah cevabını yapıştırsın aşık oldum bittim işte üstüne yaptığım malın mülkün yanısıra adama kredi çekeyim, besleyip büyüteyim.
Etrafla muhabbetteyken şöyle esmer olsun, benden zeki olsun, uzun boylu da olsun, eğlenceli olsun diyorum ya yalan işte hepsinden önce şöyle sağlam bi Kurban Olsun!
Çok güzel yazıyorsun. Kutlarım.
YanıtlaSil