Her ne kadar hikayeyi yeni farketmiş gibi yapsam da aslında bundan 24 yıl önce zaten farketmiştim. Kara 2012 Haziran ortasından önce muhtemelen bir yaz tatilinde. Coğrafya derslerinde sıcak ve kurak olarak tanımlanan bir iklimde yaz tatilinin can alıcı bir gününde tam da halamların tatili geçirmek için bize geldiği bir zamanda. Üzerimde sarı penye bi şort olduğunu hatırlıyorum halamın kızı Miyase (ki aslında kendisi Miyase olamayacak kadar güzeldi biz küçükken bu kıskançlıkla yüzleşene kadar Miyase kalsın ismi) ile sokakta oynayıp eve gelmiş, sırtımızı kanepeye vermiş, bacakları uzatmıştık ki gözlerim önce kendi bacaklarıma sonra Miyase'nin bacaklarına kaydı ve aydınlanmanın ilk sorusu çıktı ağzımdan:
-Anne, neden benim bacaklarım tıllı tıllı da Miyase'nin ki değil?
-Anne, neden benim bacaklarım tıllı tıllı da Miyase'nin ki değil?
annem ne cevap verdi hatırlamıyorum bile, muhtemelen gülüp geçmiştir. sonrası etraftan duyulan Kara kız seslenişleriydi benim için.
Kara kız zaten anlaşılırdı da kafamı aile efradı karıştırdı. Ben buğday tenliydim evdekilere göre kimse de çıkıp ulan bu kız kadar karası yok ailede, bu karadırı yüzüme söylemedi. E ben de anlamıyorum aynaya bakınca kendi kendime kara da gelmiyorum. İnandım kara olmadığıma yaşadım buğday tenimle yıllarca...
Taa ki o Kara Haziran ortasına kadar. Hintlilere benzetilmek, çok zayıfladığımda afrikalı çocuklara benzerliğimle anılmak, ama sen karasını duymak bile kesmemişken şeytan dürttü bi umut lan aslında o kadar kara değilsini duymak için önce Kaaşim'e yanaştım. Benim aynada gördüklerime göre benzer karalıkta olmamız gerekiyodu çekilen fotoğraf aksini iddia etse de inanmayıp bildiğim, baktığımda kara gördüğüm insanlarla karşılaştırmaya kalktım ve bingoooo... Ben bay mavi gömlek kadar karaydım işte bakınca benim bile kara hakkaten diyeceğim kadar...Yıkıldım doğruydu söylenenler karaydım ben ama annem vardı gidip karayım ben dediğimde saçmalama diyecek kabus sona erecekti. O heyecanla eve döndüm.
-Anne ben karaymışım, depresyona girdim herkes karasın dedi (beklenti saçmalama yavrum sen buğday tenlisin)
- Olur mu minik kelebeğim sen tatlı bi esmersin (içi elvermeyip, yalan söyleyemeyen anne)
21 gündür bu gerçekle yaşıyorum...Zor, acıklı...Hani o kara dedeğiniz, ıyyy bizden değil muamelesi yaptığınız esmer hatun var ya. Yazık lan O'na yüzüne karşı söylemeyin bari, tatlı bi esmersin deyip sevin azcık...
Şuna 'kara' değil de 'çikolata' desek...Çikolata gibi tatlı, çekici bir kahve...Ayrıca hiç zorlanmadan güneş yanığı oluveren ve de -en iyi kısmı geliyor- muhtemelen çok ileri yaşlara kadar kırışmayacak bir ten...Bir de böyle düşün bakalım :-)!
YanıtlaSil