11 Kasım 2012 Pazar

Biliyorum...


               Biliyorum hiç bi zaman sevmeyeceksin beni! Yok korkma hemen benim sevdiğim gibi bi sevmek beklemiyorum senden. Herhangi bir insanı sevmek gibi bi sevmek de değil kastettiğim. Hayatında varlığını istediğin bi insanı sever gibi sevsen razıyım. Hatta bazen çok büyük bi istek olmayacaksa yakın bi arkadaşı sevdiğin gibi sevsen diyorum.  Hiç olmazsa uzak kalmalar, ayrı durmalar olmasa. Çok şey istiyorum biliyorum...

                Biliyorum hiç bi zaman sevmeyeceksin beni! Hayallerim olmayacak benim senle ilgili. Ne saatlerimizi birlikte geçirdiğimizin, ne elele kolkola yürüdüğümüzün ne de içimizden geldiği gibi öpüştüğümüzün düşüncesi gelmeyecek aklıma.  Ama daha basit daha sıradan hayaller kurmaya engel olamıyorum. Bi sabah mesaj sesinle uyanmak, bi gece çalan telefonda sesini duymak bi bahaneyle karşı karşıya gelmek gibi. Hayaller kurarken korkuyorum...

                Biliyorum hiç bi zaman sevmeyeceksin beni! O yüzden gidemiycem ben hiç senden. Biliyorum ki her giden bi beklentiyle gider. Ya yokluğu farkedilsin ister  ya durdurulsun daha gitmeden. Veya kıymetini anlasın geride kalan, gitmesine izin veren. Denedim ben gitmeyi sen hiç farkertmeden. Gidişimi sadece kendim bildiğimden, tavşan dağ hikayesinin ötesine geçmedi gidişlerim. Defalarca gittim. Sen hiç dön demedin gittiğim gibi sessizce döndüm. Beklentisizim gidemiyorum...

Biliyorum hiç bi zaman sevmeyeceksin beni! İnanmıyosun bile sevdiğime.  Anlamsız geliyo yaptıklarım, gülüp geçiyosun cümlelerime. Hayatını altüst edeceğimi düşünüyosun belki. Belki başına bela olacağımdan korkuyosun. Ordan bakınca gurursuz göründüğümü  de biliyorum amaçsızca peşine düşüşlerimden sıkıldığını da. İşin kötüsü şu ki ne inanman için bi şey yapabiliyorum ne de sıkmayacak kadar uzak durabiliyorum. İnandırmaya çalıştıkça uzaklaştırıyorum seni kendimden. Yakınlaşmandan vazgeçtim uzaklaşmana engel olamıyorum...

Biliyorum hiç bi zaman sevmeyeceksin beni! Özlemlerim bi anlam ifade etmeyecek senin için. Gel desem gelmeyeceksin sen hiç çağırmayacaksın beni. Başka başka insanlar olucak yanında yakınında. Sen başkalarıyla sohbet edip, güleceksin. Bi derdin olduğunda yanında istediğin ben olmıcam hiç bi zaman. Mutlu olucaksan birileri olsun yanında yeter ki mutsuz olma diye düşünücem, derdin olmasın yanıma hiç dertle koşma sen isticem. Yüzündeki gülümsemenin sebebi ben olamıycam bi başkası olucak içim yanıcak. Bi kıskançlık sarıcak her yanımı. Herkes sana kötü niyetlerle yaklaşıyo sanıcam. Ben seni özlerken işte o birileri senin yanında olucak, sana benim baktığım gibi bakıcak, sesini, sohbetini, kahkahalarını onlar duyucak.  Umutsuzca kıskanıyorum...

                Biliyorum hiç bi zaman sevmeyeceksin beni! Üstelik kızamıyorum da sana bunun için. Sen hiç umut vermedin. Hiç sev demedin. Hatta çoğu zaman hissettirdin sen de sevme dedin. Ne ettiysem ben kendi kendime ettim. Çocukluk benimkisi onu da biliyorum. Bi bilsen neler düşünüyorum sevmemek için seni. Bambaşka işlerde hayal ediyorum, yaşlandığını, saçlarının döküldüğünü, kocaman bi göbeğin olduğunu. Sonra çirkinleştirdiğim hayallerimde bile yanına yakıştıramıyorum kendimi. Sadece seviyorum...

Biliyorum hiç bi zaman sevmeyeceksin beni! Ama izin ver ben bildiğim gibi seveyim seni...

***Okurken dinlenilesi şarkı için bakınız: http://youtube.com./watch?v=jLTQ-6jYYbs 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder